Przypadki testowe – jak właściwie zaplanować przebiegi testów?
Do najważniejszych obowiązków testerów manualnych zalicza się przede wszystkim sporządzanie przypadków testowych. Należy zdawać sobie sprawę z tego, że właściwe zaplanowanie przebiegu testów wbrew pozorom nie jest takie łatwe, jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. W poniższym artykule przedstawiamy szereg najważniejszych informacji na temat specyfiki przygotowywania przypadków testowych.
Czym są przypadki testowe?
Fachową definicję przypadków testowych możemy znaleźć w dokumencie zatytułowanym “Standard Glossary of Software Engineering Terminology”. Jest ona następująca: “Przypadki testowe to zbiory danych wejściowych, wstępnych warunków wykonania, oczekiwanych rezultatów i finalnych warunków realizacji stworzone w konkretnym celu bądź dla warunku testowego, jak wykonanie pewnej ścieżki programu lub weryfikacja zgodności z wybranym wymaganiem”.
Mimo tego iż w branżowej literaturze można znaleźć wiele przydatnych informacji odnośnie specyfiki przypadków testowych, wielu testerów w dalszym ciągu nie do końca zdaje sobie sprawę z tego, jak pisać scenariusze testowe.
Dlaczego warto pisać przypadki testowe?
Czy pisanie przypadków testowych jest korzystnym rozwiązaniem? Absolutnie tak. Dzięki nim zyskujemy wydajny sposób na udokumentowanie rozmaitych możliwości obsłużenia modułów w jednej aplikacji. Jeśli oprogramowanie jest pokryte przypadkami testowymi, twórca i tester mają pewność, że w trakcie normalnego użytkowania ryzyko wystąpienia błędów zostanie ograniczone do absolutnego minimum.
Zobacz też: Architekt Systemów Informatycznych – jakie są jego obowiązki, zarobki? Gdzie uczyć się na architekta IT?
Przypadki testowe są bardzo ważnym źródłem wiedzy dla wszystkich pracowników – zwłaszcza tych początkujących, którzy nie mają jeszcze doświadczenia w tym zakresie. Przypadki testowe są stosowane na szeroką skalę także po to, aby zweryfikować, czy dana aplikacja działa tak, jak zażyczył sobie tego klient.
Pisanie przypadków testowych przynosi same korzyści. W chwili obecnej podstawowym wymogiem wobec osób ubiegających się o stanowisko testera manualnego jest właśnie umiejętność pisania przypadków testowych.
Podstawowe elementy przypadku testowego
Każda firma ma w zasadzie pełną dowolność w zakresie modyfikacji schematu przygotowywania przypadków testowych. W ten sposób konstruowane testy we właściwy sposób pozwalają na weryfikowanie, jak działają aplikacje w konkretnych warunkach.
Oczywiście, w każdym przypadku testowym nie może zabraknąć podstawowych elementów, takich jak: unikalny identyfikator, warunek początkowy, cel, kroki, rezultaty oraz czas na wykonanie. Charakterystykę podstawowych elementów przypadku testowego przedstawiliśmy w poniższej tabeli.
Unikalny identyfikator (ID) | Warunek początkowy | Cel | Kroki | Rezultaty | Czas na wykonanie |
Unikalny numer, który powinien być nadawany w sposób automatyczny dla oznaczenia danego przypadku testowego. | Wszystkie niezbędne dane, które są potrzebne do przeprowadzenia testu, np. informacje na temat użytkowników oraz ich uprawnień. | Cel, dla którego realizowany jest test. | Harmonogram poszczególnych działań – krok po kroku. | Wyniki wykonania poszczególnych kroków w ramach testu. | Określenie, w jakim czasie ma być przeprowadzony cały test. |
Narzędzia służące do pisania przypadków testowych
Przed rozpoczęciem właściwych prac nad sporządzaniem przypadków testowych, należy najpierw zainwestować w odpowiednie narzędzia. Na rynku istnieją zarówno aplikacje całkowicie darmowe jak i płatne, które w różny sposób ułatwiają zarządzanie procesami testowania.
Najpopularniejsze narzędzia służące do pisania przypadków testowych to:
- TestLink. W pełni darmowy program oparty na licencji GNU. Oferuje on szereg podstawowych możliwości w zakresie przygotowywania przypadków testowych. Jest to jeden z najpopularniejszych programów do testowania cieszący się dobrą opinią w środowisku testerów.
- Excel. Są firmy, które do pisania przypadków testowych wykorzystują arkusze kalkulacyjne w Excelu. Ogromną wadą wykorzystywania tego programu jest mała liczba funkcjonalności oraz niska intuicyjność.
- HP QC. komercyjne narzędzie do tworzenia oraz zarządzania przypadkami testowymi. Z racji tego, iż jest płatne, oferuje znacznie więcej funkcjonalności aniżeli opisany wcześniej TestLink.
Czym się różnią niskopoziomowe a wysokopoziomowe przypadki testowe?
Podstawowa klasyfikacja przypadków testowych to podział na przypadki niskopoziomowe oraz wysokopoziomowe.
- Przypadek testowy niskopoziomowy (ID 1.1) jest to rodzaj przypadku testowego z określonymi na poziomie implementacji wartościami wejściowymi oraz rezultatami. Twórca takiego testu od razu zakłada, jaki wynik chce uzyskać.
- Przypadek testowy wysokopoziomowy (ID 1.2) to przypadek testowy niezawierający żadnych wartości wejściowych i wyjściowych a także zakładanych wyników końcowych.
Gdy decydujemy się na pisanie przypadków testowych niskopoziomowych, musimy pamiętać, że będzie trzeba poświęcić znacznie więcej czasu na pokrycie funkcjonalności testami. Tego rodzaju przypadki muszą być pisane w większych ilościach, aby możliwe było przetestowanie jednej funkcjonalności.
Zobacz też: Bootcamp programistyczny – czym tak właściwie jest oraz kto powinien się nim zainteresować?
Z kolei sporządzając przypadki testowe wysokopoziomowe nie musimy tworzyć ich tak dużo, a jednocześnie pokryjemy o wiele więcej wymagań aniżeli przy tworzeniu przypadków niskopoziomowych.
Przypadki testowe – przykład
Oto prosty przykład przypadku testowego niskopoziomowego dotyczący rejestracji do serwisu społecznościowego.
Tytuł: Rejestracja konta w serwisie społecznościowym za pomocą poczty e-mail
Cel: Weryfikacja możliwości utworzenia konta przez użytkownika
Warunki:
- Użytkownik, który chce założyć konto, musi podać prawdziwy, istniejący adres e-mail
- Użytkownik musi wejść na dedykowaną stronę służącą do rejestracji oraz wykonać wszystkie wskazane czynności
Kroki:
- Użytkownik wprowadza podstawowe dane, takie jak login, adres e-mail oraz imię i nazwisko a także hasło. Rezultat: Użytkownik wypełnił pola właściwie.
- Użytkownik klika przycisk zarejestruj się. Rezultat: Użytkownik został zarejestrowany.
- Użytkownik odwiedza pocztę e-mail i klika w link aktywacyjny. Rezultat: Konto użytkownika staje się aktywne.
Czas wykonania: maksymalnie 5 minut.
Porozmawiajmy!
a my pomożemy Ci wdrożyć najnowsze rozwiązania!