Do jakich zastosowań został stworzony język Haskell?
Haskell to funkcyjny język programowania, którego historia sięga 1990 roku. Mimo tego, iż istnieje i prężnie rozwija się od wielu lat, nie cieszy się wśród programistów szczególnie dużą popularnością. Zrzesza on jednak zintegrowaną społeczność, dzięki czemu jest cyklicznie aktualizowany. Do jakich zastosowań stworzono Haskell? Co warto o nim wiedzieć? Szereg przydatnych informacji prezentujemy w poniższym artykule.
Jak powstał Haskell?
Jakie są zastosowania najpopularniejszych języków programowania? Czym różnią się języki komplilowane od interpretowanych? Tego typu pytania zadaje sobie wielu początkujących specjalistów IT. Warto wiedzieć, że Haskell to technologia, która mimo iż nie cieszy się dużą popularnością, ma całkiem sporo zalet. Jak powstał ten język programistyczny?
Wszystko zaczęło się w 1987 roku w Portland w USA w stanie Oregon – zorganizowano tam wówczas konferencję dotyczącą funkcyjnych języków programowania i architektury komputera (Functional Programming Languages and Computer Architecture FPCA ’87). Mówiono na niej o trudnej sytuacji specjalistów zajmujących się programowaniem funkcyjnym. Uczestnicy obrad podjęli wspólnie decyzję o utworzeniu komitetu, który zajął się zaprojektowaniem nowego języka zgodnie z wcześniej ustalonymi zasadami. Tak właśnie powstał funkcyjny język programowania Haskell.
Nazwa tego języka pochodzi od imienia słynnego logika Haskell’a Brooks’a. W 1997 roku Haskell Workshop w Amsterdamie podjęło decyzję o utworzeniu nowej wersji języka, którą nazwano “Haskell 98”
Jakie są cechy języka Haskell?
Haskell to funkcyjny język programowania, podobnie jak Erlang czy Lisp. W porównaniu z innymi technologiami tego typu jest to język czysto funkcyjny, przez co nie pozwala na skutki uboczne. Oznacza to, że programiści korzystający z tego języka mają możliwość pisania z użyciem funkcji czystych. Dzięki temu można skupić się na wyniku operacji, a nie na etapach, które do niego prowadzą. W tym względzie Haskell jest uznawany za pioniera.
Warto wiedzieć, że podstawowym wyróżnikiem języków typowo funkcyjnych jest fakt, iż rezultat działania funkcji zależy tylko i wyłącznie od przekazanych jej argumentów. Niektórzy nazywają Haskell językiem “leniwym” (ang. lazy or non-strict). Wynika to z faktu, iż wyrażenia, które nie są potrzebne do ustalenia odpowiedzi na dany problem, nie są wyznaczane. Leniwe wartościowanie w tej technologii jest gwarancją, że nie dojdzie do policzenia pewnych danych bez potrzeby.
Haskell jest także technologią, która wykorzystuje silne typowanie. Nie ma więc tutaj ryzyka, iż dojdzie do przypadkowej konwersji, na przykład Double do Int. W niektórych przypadkach Haskell jest używany jako język wprowadzający do koncepcji programowania funkcyjnego. Jego cechy charakterystyczne powodują, iż musimy myśleć w sposób funkcyjny. Dzięki temu językowi jesteśmy zmuszeni do tego, by szukać innych sposobów na rozwiązanie problemów związanych z programowaniem.
Pozostałe najważniejsze cechy tej technologii to:
- dobra obsługa wielowątkowości,
- jest modularny – Haskell posiada wiele metod łączenia modułów,
- efektywny system statycznego typowania,
- jest to język dość szybki i wydajny – ważne jest jednak to, by kod został właściwie zaprojektowany,
- posiada wiele dobrych bibliotek.
Aby móc zacząć programować w Haskell, trzeba poświęcić jednak dość dużo czasu – próg wejścia jest tu wyższy niż w przypadku takich technologii jak Python, JavaScript czy Java. Osoby, które decydują się na naukę Haskell i opanują podstawy, najczęściej nie rezygnują z obranej ścieżki.
Do czego wykorzystywany jest Haskell?
Do czego służy Haskell? Język ten zazwyczaj jest wykorzystywany do pisania oprogramowania wyspecjalizowanego – stabilnego, bezpiecznego a zarazem wyróżniającego się wysokim poziomem wydajności. Haskell jest na dość dużą skalę wykorzystywany przez naukowców, ale tak naprawdę jest dobrą opcją wszędzie tam, gdzie trzeba przetwarzać znaczne ilości danych.
Wykorzystanie tego języka jest również dobrym rozwiązaniem, gdy programiście zależy na porzuceniu utartych schematów działania i rozpoczęciu pisania kodu z wykorzystaniem nowych sposobów. Z racji tego, iż Haskell jest językiem funkcyjnym, tworzenie kodu musi być starannie przemyślane, ponieważ w przeciwnym razie efekty naszej pracy nie będą zadowalające.
Czym są monady?
Monada to termin matematyczny. To zagadnienie jest nieodłącznym elementem programistów wykorzystujących w swojej codziennej pracy języki funkcyjne takie jak Haskell.
Monada to pojęcie oznaczające mechanizm, który pozwala na wykonywanie obliczeń w sposób sekwencyjny. Podobnym do monady narzędziem jest funktor, dzięki któremu można wykonywać operacje map.
Na monadę składają się dwie funkcje:
- Funkcja A => F[A]. Określa się ją jako return bądź pure. Dzięki niej możliwe jest opakowanie wartości typu A w monadę.
- Funkcja F[A] => (A => F[B]) => F[B]. Określa się ją zamiennie jako bind. Dzięki niej można składać funkcje zwracające monadę w ciąg sekwencyjnych wywołań.
Czy jest zapotrzebowanie na programistów znających Haskell’a?
Czy programista znający język Haskell znajdzie pracę? W tym miejscu warto przede wszystkim przytoczyć wyniki badań opublikowane na portalu codenga.pl. Zgodnie z danymi z 2021 roku Haskell zajął 28 miejsce na liście najpopularniejszych języków programowania. Wydawać by się mogło, że skoro technologia ta znajduje się dość daleko za czołowymi technologiami, to pracy dla specjalistów w tej dziedzinie jest niewiele. Okazuje się jednak, że sytuacja nie wygląda aż tak źle.
Z racji tego, iż Haskel jest językiem dość niszowym, specjaliści w tej dziedzinie mogą liczyć na stosunkowo wysokie zarobki, a zapotrzebowanie jest spore. Mała liczba fachowców specjalizujących się w Haskellu powoduje, że najlepsi inżynierowie mogą przebierać w ofertach pracy. Oznacza to, że nauka języka Haskell jest przyszłościowa i gwarantuje zdobycie dobrze płatnego miejsca pracy.
Porozmawiajmy!
a my pomożemy Ci wdrożyć najnowsze rozwiązania!